سفارش تبلیغ
صبا ویژن

مفاهیم و اصطلاحات شبکه های کامپیوتری

خانواده سوئیچ های Catalyst 9000

پلتفرم جدید سیسکو catalyst 9000 نسل جدیدی از سوییچ های خانواده سوئیچ های کاتالیست سیسکو است. سوئیچ های کاتالیست 9000 در لایه های access ،distribution و core محیط های enterprise قرار می گیرند. این سری از سوئیچ های سیسکو اولین پلتفرمی هستند که به منظور بهره گیری از ویژگی های SD طراحی شده اند. پلتفرم کاتالیست 9000 پیشرفت های مهمی را در زمینه امنیت، اینترنت اشیا، cloud و mobility ارائه می دهد. استفاده از تراشه های UADP ASIC در پلتفرم کاتالیست 9000 ،کارایی بسیار بالایی را ارائه می‌کند، همچنین مجموعه ای از ویژگی های جدید را به این پلتفرم می افزاید.

 

خانواده کاتالیست 9000 

مجموعه ویژگی های کاتالیست 9000

خانواده کاتالیست 9000

خانواده کاتالیست 9000 بر مبنای معماریِ ASIC مشترکی (UADP ASIC) ساخته شده اند. UADP به زیرساخت های شبکه اجازه خواهد داد تا در طول زمان، خود را با تکنولوژی ها، گرایش های رواج یافته در صنعت و نیازهای کاری جدید تطبیق دهند. همچنین پلتفرم های کاتالیست 9000 بر اساس معماری پردازنده ی x86 چند هسته ای 64 بیتی ایجاد شده اند. این معماریِ مشترک در پردازنده ها، پردازش نرم افزاریِ قابل پیش بینی و مدیریت control-plane را فراهم می کند.

برای آشنایی بیشتر با خانواده سوئیچ های Catalyst 9000 به ادامه مطلب مراجعه نمایید.

ادامه مطلب...

آشنایی با پروتکل DHCP

پروتکل پیکربندی پویای میزبان (به انگلیسی: Dynamic Host Configuration Protocol یا DHCP)، پروتکلی است که توسط دستگاه‌های شبکه‌ای بکار می‌رود تا پارامترهای مختلف را که برای عملکرد برنامه‌های منابع گیر در IP (پروتکل اینترنت) ضروری می‌باشند، بدست آورد. با بکارگیری این پروتکل، حجم کار مدیریت سیستم به شدت کاهش می‌یابد و دستگاه‌ها می‌توانند با حداقل تنظیمات یا بدون تنظیمات دستی به شبکه افزوده شوند.

تاریخچه

DHCP برای اولین بار در اکتبر سال 1993 به عنوان یک پروتکل (در RFC 1531)معرفی شد. در آن زمان DHCP به منزله? گسترش پروتکل Bootstrap Protocol یا (BOOTP) در نظر گرفته می‌شد. ایده تغییر و گسترش پروتکل BOOTP این بود که این پروتکل نیازمند یک دخالت دستی برای اضافه کردن اطلاعات هر کاربر بود. همچنین این پروتکل مکانیزمی را برای استفاده دوباره از نشانی‌های IP را که استفاده نمی‌شوند ارائه نمی‌داد. این به منزله این بود که برای اتصال به اینترنت یک فرایند دستی نیاز بود. پروتکل BOOTP خودش نیز برای اولین بار در RFC951 تعریف گردید و به عنوان جایگزینی برای پروتکل RARP در نظر گفته شد. دلیل عمده جایگزینی BOOTP با RARP این بود که پروتکل RARP در لایه پیوند داده‌ای data link layer قرار داشت. این امر پیاده‌سازی و اجرا را بر روی پلتفرم‌های سرور مشکل می‌ساخت و نیازمند این بود که آن سرور در هر لایه‌ای از شبکه پاسخگو باشد. BOOTP نوآوری بدیعی را با نام relay agent معرفی کرد. طبق آن ارسال پاکت داده‌ای BOOTP در شبکه با مسیریابی استاندارد IP محیا شده بود و بنابراین سرور BOOTP مرکزی می‌توانست به سرویس گیرنده‌ها (کاربران) با تعداد زیادی IP Subnet سرویس ارائه دهد.

عملی بودن

روتکل DHCP (پروتکل پیکربندی پویای میزبان) روشی برای اداره کردن جایگزینیِ پارامتر شبکه، در یک سرور DHCP مستقل، یا گروهی از چنین سرورهایی است که به شیوه‌ای مقاوم در برابر اشکال چیده می‌شوند و با DHCP تکمیل شده‌اند؛ حتی در شبکه‌ای با چند ماشین سیستم DHCP مفید می‌باشد، زیرا یک ماشین توسط شبکه‌ای محلی و با کمی تلاش قابل افزودن می‌باشد.

حتی در سرورهایی که نشانی‌ها یشان به ندرت تغییر می‌کند، DHCP برای قرار دادن نشانی‌های آن‌ها توصیه می‌شود بنابراین اگر لازم باشد سرورها دوباره نشانی‌گذاری شوند (آراِف سی2071)، تغییرات باید در کمترین جاهای ممکن صورت گیرند. برای دستگاه‌هایی چون مسیر یاب‌ها و دیوارهای آتش نباید DHCP را بکار بریم، عاقلانه اینست که سرورهای TFTP و SSH را در دستگاهی مشابه که DHCP را اجرا می‌کند قرار دهیم تا مدیریت دوباره متمرکز شود.

این پروتکل برای تخصیص مستقیم نشانی‌ها در سرورها و سیستم‌های رومیزی مفید می‌باشد و نیز بواسطه یک PPPپروکسی (پروتکل نقطه به نقطه) برای شماره‌گیری و میزبان‌های پهن باند در صورت درخواست و نیز برای خروجی‌ها (برگردان آدرس شبکه) و مسیریاب‌ها کاربرد دارد.DHCP معمولاً برای زیر ساخت (خدمات بنیادین) مانند مسیریاب‌های غیر حاشیه‌ای و سرورهای DNS مناسب نمی‌باشند.

هدف DHCP پیکره بندی خودکار نشانی IP یک کامپیوتر، بدون مدیر شبکه می‌باشد. آی پی آدرس‌ها معمولاً از طیف وسیعی از آدرس‌های اختصاص داده شده که در پایگاه داده سرور ذخیره شده‌اند، تشکیل شده‌اند و به کامپیوتری که درخواست یک آی پی جدید می‌کند، اختصاص داده می‌شود. یک آی پی آدرس، برای یک بازه زمانی به یک کامپیوتر اختصاص داده می‌شود، و پس از آن کامپیوتر باید آی پی آدرس جدیدی را از سرور دریافت کند. ممکن است کامپیوتر درخواست تمدید مهلت، یا همان افزایش زمان برای استفاده از آی پی را به سرور بفرستد و سرور درخواست افزایش زمان را رد کرده و کامپیوتر را مجبور کند تا آی پی جدیدی در فاصله‌ای که سپری شده درخواست کند.

غیر فنی

DHCP به کامپیوترها (کاربران) اجازه می‌دهد تا تنظیمات را در مدل کاربر - سرور client-server model از سرور دریافت کند.DHCP در شبکه‌های مدرن بسیار رایج است؛ و در شبکه‌های خانگی و شبکه‌های دانشگاهی استفاده می‌شود. در شبکه‌های خانگی، ارائه دهنده خدمات اینترنت ISP ممکن است، یک آی پی آدرس خارجی منحصربه فردرابه یک مسیر یاب Router یا مودم اختصاص دهد و این آی پی آدرس برای ارتباطات اینترنتی استفاده شود. همچنین ممکن است روتر خانگی (یا مودم) از DHCP به منظور تأمین یک آی پی آدرس قابل استفاده برای دستگاه‌های متصل شده به شبکه خانگی استفاده کند تا به این وسایل اجازه ارتباط با اینترنت را بدهد. آی پی آدرس‌های جهانی منحصر به فردی که توسط ارائه دهنده خدمات اینترنت (ISP) اختصاص داده می‌شوند با آی پی آدرس‌هایی که به وسایل جهت اتصال به روتر خانگی داده می‌شود متفاوت‌اند. این مهم به دلیل در نظر گرفتن طرح IPv4 برای حمایت از IPv4 آدرس‌هااست.

فنی

DHCP تخصیص پارامترهای شبکه را به وسیله یک یا چندین سرور DHCP، به صورت اتوماتیک تبدیل می‌کند. حتی در شبکه‌های کوچک نیز DHCP مفید است، چرا که افزودن ماشین‌های جدید به شبکه را آسان می‌کند. هنگامی که یک کاربر با پیکره بندی DHCP (یک کامپیوتر یا هر شبکه آگاه دیگر) به یک شبکه متصل می‌شود، کاربر یک پرسش را جهت درخواست اطلاعات لازم به سرور DHCP می‌فرستد. سرور DHCP یک حجم عظیم از آی پی آدرس‌ها و اطلاعات راجع به پارامترهای پیکره بندی کاربر مانند محل عبور پیش‌فرض (Default Gateway) , نام دامنه، نام سرور، سرورهای دیگر مانندسرویس دهنده زمان و غیره مدیریت می‌شود. در دریافت یک درخواست معتبر، سرور یک آی پی آدرس، یک اجاره نامه (مدت زمانی که تخصیص معتبر است) و دیگر پارامترهای پیکره بندی آی پی مانند subnet mask ومحل عبور پیش‌فرض (Default Gateway) را به کامپیوتر اختصاص می‌دهد. پرس و جو معمولاً بلافاصله پس از راه اندازی آغاز می‌شود و باید تا قبل از این که کاربر بتواند ارتباطات مبتنی بر آی پی با میزبانان دیگر را آغاز کند، کامل می‌شود. به این ترتیب، کامپیوترهای زیادی دیگری می‌توانند در مدت چند دقیقه از همان آی پی آدرس از یکدیگر استفاده کنند. از آنجا که پروتکل DHCP باید به درستی و حتی بیشتر از کاربران DHCP که پیکره بندی شده‌اند کار کند، سرور DHCP و کاربر DHCP معمولاً باید به یک لینک شبکه متصل شوند. در شبکه‌های بزرگتر این عملی نیست. در چنین شبکه‌هایی، هر یک از لینک‌های شبکه شامل یک یا چند عامل تقویت‌کننده DHCP می‌باشند. این عوامل تقویت‌کننده، پیام‌ها را از کاربران DHCP دریافت نموده و آنهارا به سرورهای DHCP انتقال می‌دهد. سرورهای DHCP، پاسخ را به این تقویت‌کننده‌ها می‌فرستند و سپس این تقویت‌کننده‌ها پاسخ را به کاربران DHCP، بر روی لینک شبکه‌های محلی می‌فرستند. بسته به نوع پیاده‌سازی، سرور DHCP برای تخصیص آی پی آدرس، یکی از سه روش زیر را خواهد داشت:

تخصیص پویا : مدیر شبکه محدوده خاصی از آی پی آدرس‌ها را به DHCP اختصاص می‌دهد، و هر کامپیوتر کاربر که بر روی شبکه داخلی (LAN) پیکره بندی شده‌است درخواست یک آی پی آدرس را از سرور DHCP در زمان مقدار دهی اولیه ارسال می‌کند. فرایند درخواست و اعطا با استفاده از مفهوم اجاره نامه در یک دوره زمانی خاص قابل کنترل است، که سرور DHCP اجازه تمدید (وپس از آن تخصیص دوباره) آی پی آدرس‌هایی را که هم‌اکنون تمدید نکرده‌است را می‌دهد.

تخصیص خودکار : سرور DHCP به‌طور دائم یک آی پی آدرس آزاد که توسط ادمین شبکه تعیین شده‌است را به کاربری که درخواست‌کننده می‌باشد، تخصیص می‌دهد. این همانند تخصیص پویاست، اما سرور DHCP یک جدول از تخصیص قبلی آی پی را نگه می‌دارد به‌طوری‌که می‌تواند به یک کاربر آی پی آدرسی را اختصاص دهد که قبلاً آن را داشته‌است.

تخصیص ثابت :سرور DHCP آی پی آدرس‌هایی مبتنی بر جدول جفت " مک آدرس / آی پی آدرس " اختصاص می‌دهد که این تخصیص دستی است (شاید توسط مدیر شبکه). فقط به کاربران با مک آدرسی که در لیست این جدول قرار دارند آی پی آدرس تخصیص داده خواهد شد. این ویژگی که توسط همه سرورهای DHCP پشتیبانی نمی‌گردد به‌طور وسیعی با نام تخصیص ثابت DHCP خوانده می‌شود.

جزئیات تخصصی

عملکرد DHCP به چهار قسمت پایه تقسیم می‌گردد

  • اکتشاف (DHCP Discovery)
  • پیشنهاد (DHCP Offer)
  • درخواست (DHCP Request)
  • تصدیق (DHCP Acknowledgement)

این چهار مرحله به صورت خلاصه با عنوان DORA شناخته می‌شوند که هر یک از حرف‌ها، سرحرف مراحل بالا می‌باشد.

DHCP Discovery (اکتشاف DHCP)

هر سرویس گیرنده (کاربر) برای شناسایی سرورهای DHCP موجود اقدام به فرستادن پیامی در زیر شبکه خود می‌کند. مدیرهای شبکه می‌توانند مسیریاب محلی را به گونه ایی پیکربندی کنند که بتواند بسته داده‌ای DHCP را به یک سرور DHCP دیگر که در زیر شبکه متفاوتی وجود دارد، بفرستد. این مهم باعث ایجاد بسته داده با پروتکل UDP می‌شود که آدرس مقصد ارسالی آن 255?255?255?255 یا آدرس مشخص ارسال زیر شبکه می‌باشد. کاربر (سرویس گیرنده) DHCP همچنین می‌تواند آخرین آی پی آدرس شناخته شده خود را درخواست بدهد. اگر سرویس گیرنده همچنان به شبکه متصل باشد در این صورت آی پی آدرس معتبر می‌باشد و سرور ممکن است که درخواست را بپذیرد. در غیر اینصورت، این امر بستگی به این دارد که سرور به عنوان یک مرجع معتبر باشد. یک سرور به عنوان یک مرجع معتبر درخواست فوق را نمی‌پذیرد و سرویس گیرنده را مجبور می‌کند تا برای درخواست آی پی جدید عمل کند. یک سرور به عنوان یک مرجع غیرمعتبر به سادگی درخواست را نمی‌پذیرد و آن را به مثابه? یک درخواست پیاده‌سازی از دست رفته تلقی می‌کند؛ و از سرویس گیرنده می‌خواهد درخواست را لغو و یک آی پی آدرس جدید درخواست کند.

DHCP Offer (پیشنهاد DHCP)

زمانی که یک سرور DHCP یک درخواست را از سرویس گیرنده (کاربر) دریافت می‌کند، یک آی پی آدرس را برای سرویس گیرنده رزرو می‌کند و آن را با نام DHCP Offer برای کاربر می‌فرستد. این پیام شامل: MAC آدرس (آدرس فیزیکی دستگاه) کاربر؛ آی پی آدرسی پیشنهادی توسط سرور؛ Subnet Mask آی پی؛ زمان تخصیص آی پی (lease Duration) و آی پی آدرس سروری می‌باشد که پیشنهاد را داده‌است.

DHCP Request (درخواست DHCP)

سرویس گیرنده با یک درخواست به مرحله پیشین پاسخ می‌گوید. یک کاربر می‌تواند پیشنهادهای‌های مختلفی از سرورهای متفاوت دریافت کند. اما فقط می‌تواند یکی از پیشنهادها را بپذیرد. بر اساس تنظیمات شناسایی سرور در درخواست و فرستادن پیام‌ها (identification option)، سرورها مطلع می‌شوند که پیشنهاد کدام یک پذیرفته شده‌است. هنگامی که سرورهای DHCP دیگر این پیام را دریافت می‌کنند، آن‌ها پیشنهادهای دیگر را، که ممکن است به کاربر فرستاده باشند، باز پس می‌گیرند و آن‌ها را در مجموعه آی پی‌های در دسترس قرار می‌دهند.

DHCP Acknowledgement (تصدیق DHCP)

هنگامی که سرور DHCP، پیام درخواست DHCP را دریافت می‌کند، مراحل پیکربندی به فاز پایانی می‌رسد. مرحله تصدیق شامل فرستادن یک بسته داده‌ای (DHCP Pack) به کاربر می‌باشد. این داده بسته‌ای شامل: زمان تخصیص آی پی یا هرگونه اطلاعات پیکربندی که ممکن بوده‌است که سرویس گیرنده درخواست کرده باشد، می‌باشد. در این مرحله فرایند پیکربندی آی پی کامل شده‌است.

 

ساختار پیام‌های DHCP

پیغام‌های DHCP در دیتا گرام‌های UDP حمل می‌شوند و در سمت سرویس دهنده از شماره پورت 67 و در سمت سرویس گیرنده از پورت 68 استفاده می‌کند. پروتکل‌هایی که در ارتباط با DHCP کار می‌کنند شامل IP, BOOTP , UDP, TCP, RARP می‌باشند. در جدول زیر ساختار پروتکل DHCP را مشاهده می‌نمایید.[1]

OP HTYPE HLEN HOPS
TRANSACTION ID
SECS FLAGS
CIADDR (Client IP address)
YIADDR (Your IP address)
SIADDR (Server IP address)
GIADDR (Gateway IP address)
CHADDR (Client hardware address (16 OCTETS))
SERVER HOST NAME (64 OCTETS)
BOOT FILE NAME (128 OCTETS)
OPTIONS (VARIABLE)
  • Operation Code: اختصاص یافته به پیام که می‌تواند BOOTREQUEST یا BOOTREPLY باشد به عبارتی دیگر مشخص می‌کند که پیام از سرویس دهنده تولید شده‌است یا سرویس گیرنده و اندازه این پیام همان‌طور که در جدول هم مشاهده می‌شود 8bit که معادل یک بایت است.
  • HTYPE: نوع آدرس سخت‌افزاری موجود در فیلد chaddr را مشخص می‌کند و اندازه آن هم یک بایت است.
  • Hlen: طول آدرس سخت‌افزاری موجود در فیلد Chaddr را بر حسب بایت نشان می‌دهد.
  • Hops: تعداد مسیریاب‌های موجود بین سرور و سرویس گیرنده را مشخص می‌کند و اندازه آن یک بایت است.
  • Xid یا Transaction ID: حاوی یک شناسه برای نسبت دادن جواب‌ها به درخواستها می‌باشد و به نوعی کد متعلق به فرایند اختصاص یافته بین یرویس دهنده و سرویس گیرنده می‌باشد و چهار بایت است.
  • Secs: مدت گذشته از زمان شروع یک تخصیص آدرس یا فرایند تمدید اجاره را مشخص می‌کند و 2 بایت حجم آن است.
  • Flags: یا بیت پرچم که دو بایت است و مشخص می‌کند که سرورهای DHCP و واسط‌های رله‌کننده باید برای ارتباط با یک سرویس گیرنده به جای انتقال تک پخشی از انتقال با پخش همگانی استفاده کنند یا خیر و 2 بایت است.
  • CIADDR: آدرس IP سرویس گیرنده به عبارت دیگر آدرس IP کامپیوتر زمانی که در وضعیت باند، تمدید اجاره IP یا ارتباط مجدد می‌باشد را دارا است و اندازه آن چهار بایت است.
  • YIADDR: آدرس IP سرویس گیرنده شما به عبارت دیگر آدرس IP که توسط DHCP به یک کامپیوتر واگزار شده‌است را دربردارد و اندازه آن چهار بایت است.
  • SIADDR: آدرس IP سرور بعدی را در یک دنباله Bootstrap مشخص می‌کند از این مقدار فقط زمانی که سرور DHCP یک فایل راه انداز اجرایی به یک سرویس گیرنده بدون دیسک می‌دهد استفاده می‌شود و اندازه آن 4 بایت است.
  • GIADDR: در صورت نیاز، حاوی آدرس IP یک واسط رله‌کننده DHCP مستقر روی شبکه‌ای دیگر می‌باشد و اندازه آن 4 بایت است.
  • CHADDR: آدرس سخت‌افزاری سرویس گیرنده یا به عبارتی دیگر، با استفاده از نوع و اندازه‌ای که در فیلدهای htype و hlen مشخص شده‌است نشان دهنده آدرس سخت‌افزاری سرویس گیرنده می‌باشد؛ و مقدار آن 16 بایت است.
  • SERVER HOST NAME که یا حاوی نام DHCP server است یا حاوی داده‌های سر ریز فیلد option می‌باشد؛ و مقدار آن 64 بایت است.
  • BOOT FILE NAME: شامل نام فایل boot، یک رشته خاتمه دهنده تهی، نام عمومی یا یک رشته تهی در DHCPDISCOVER، یک fully qualified directory-path name در DHCPOFFER است و به عبارتی برای clientهای بدون دیسک حاوی نام و آدرس یک فایل راه انداز اجرایی می‌باشد و 128 بایت است.
  • Option: فیلد پارامترهای اختیاری و به نوعی حاوی مجموعه‌ای از گزینه‌های DHCP می‌باشد که مشخص‌کننده پارامترهای پیکربندی کامپیوتر سرویس گیرنده هستند.

 

منبع : ویکی پدیا


روتر سیسکو

روتر سیسکو

در شبکه های گسترده مبتنی بر IT مانند اینترنت، روتر دستگاهی است که بهترین راه را جهت ارسال یک بسته اطلاعاتی به مقصد تعیین می کند.

روتر ؛ بنا به پیکربندی شبکه و بر مبنای الگوریتم های متفاوت با توجه به وضعیت کنونی شبکه ، اتصالات مابین شبکه ها را برقرار می کند. می توان روتر را به عنوان یک توزیع کننده شناخت زیرا تصمیم می گیرد که کدام راه برای کدام بسته مناسب است . هر روتر یک gateway می باشد که در اغلب موارد بخشی از سوئیچ شبکه را نیز شامل می شود .

روتر یک جدول از مسیرهای موجود و شرایط آنها را نگهداری می کند و در بعضی موارد ایجاد می کند . روتر این اطلاعات را به همراه الگوریتم های cost و distance جهت تعیین بهترین مسیر برای یک بسته داده بکار می گیرد. به طور معمول، یک بسته ممکن است قبل از رسیدن به مقصد مورد نظر از طریق روتر در میان تعدادی از نقاط شبکه جابه جا شود . مسیریابی در واقع یک تابع مربوط به لایه شبکه (لایه 3) در سیستم ارتباطات OSI می باشد. البته لازم به ذکر است که سوئیچ های Layer 3 نیز تاحدی قادر به انجام توابع مسیریابی هستند.

Image result for â?«Ø±Ù?تر سÛ?سکÙ? Ù?اراد سÛ?ستÙ?â?¬â??

Edge روتر چیست ؟ 

Edge روتر ، دستگاهی است که در مرز اتصال یک شبکه با شبکه های دیگر از جمله اینترنت قرار می گیرد. روتر برای کاربران خانگی و تجاری که دارای اتصالات اینترنتی با سرعت بالا مانند کابل، ماهواره یا DSL می باشند، می تواند به عنوان یک فایروال سخت افزاری عمل کند. بسیاری از متخصصان در این زمینه اعتقاد دارند که استفاده از روتر منجر می شود امنیت بیشتری در شبکه حاکم شود. در واقع حفاظت از فایروال های نرم افزاری را در برابر هک کردن فراهم می کنند ؛ چرا که هیچکدام از آدرسهای پروتکل اینترنت کامپیوتر به طور مستقیم در معرض اینترنت قرار نمی گیرند. این امر باعث می شود پورت اسکن (Port Scan) اساسا غیر ممکن شود. ( پورت اسکن یک تکنولوژی جدید است که جهت کشف نقاط ضعف و عیوب موجود در شبکه به کار گرفته می شود.) علاوه بر این، یک روتر از منابع کامپیوتری که یک فایروال نرم افزاری استفاده می کند، بهره نمی برد. روترهای تولید شده به راحتی قابل نصب هستند و قابلیت دسترس پذیری بالایی برای شبکه های سخت افزاری و بی سیم دارند.

 

متخصصین ما آماده‌اند تا در صورت لزوم با حضور در سازمان ضمن تحلیل دقیق نیازهایتان و با در نظر گرفتن محدودیت‌های مالی ، بهینه‌ترین راهکار را در خصوص انتخاب روتر سیسکو به شما معرفی نمایند . علاوه بر این می توانید از کارشناسان ما در خصوص قیمت روتر سیسکو در مدل های مختلف و نیز انواع روتر سیسکو ، مشاوره لازم را دریافت کنید .

منبع : فاراد سیستم


انواع سرور

انواع سرور

 

 

سرور hp- سرور hp در فاراد- سرور تاور- سرور Rackmount-سرور tower?

 

 

شرکت Hewlett Packard Enterprise ، که معمولا از آن با عنوان HPE یاد می شود، یک شرکت آمریکاییِ چند ملیتی در زمینه ی IT می باشد . این کمپانی در اول نوامبر سال 2015 در پالو آلتوی آمریکا تاسیس شد . کمپانی هیولت پاکارد به عنوان یکی از بخش های حاصل از تفکیک شرکت HP  به HP Inc و HPE می باشد که در زمینه تولیدات Enterprise فعالیت می کند. بنا براین می توان گفت که کمپانی HPE سازمانی است با تمرکز بر تجهیزات تجاری و حرفه ای . تمام تولیدات کمپانی HPE در چهار شاخه به شرح زیر قرار می گیرند:

سرورها ، ذخیره ساز ها ، تجهیزات شبکه ، مشاوره و پشتیبانی (شامل : خدمات ، نرم افزار و خدمات اقتصادی)

 

تقسیم شدن شرکت HP به این منظور بود که شرکت هیولت پاکارد نام خود را به HP تغییر دهد و شرکت (Hewlett Packard Enterprise (HPE به عنوان یک شرکت تازه تاسیس از آن استخراج شود. کمپانی HP،که فعالیت های خود را در زمینه کامپیوترهای شخصی و چاپگرها ادامه داد و ادامه می دهد ، لوگو و نشانه قدیمی خود را حفظ کرد . در حالی که کمپانی تازه تاسیس شده تحت نماد تجاری جدید HPE فعالیت می کند. شایان ذکر است که درآمد HPE  در سال 2015 اندکی کمتر از کمپانی قدیمی HP بود.

از جمله مهم ترین قدم هایی که کمپانی HPE در زمینه ذخیره ساز ها برداشت به اختیار گرفتن کمپانی 3PAR در سال 2010 بود .این کمپانی در زمینه تولید استوریج و محصولات مربوط به ذخیره سازی اطلاعات فعالیت گسترده ای داشت و جز برندهای مطرح بود.

انواع سرور HP

از جمله انواع سرور هایی که در این کمپانی تولید می شوند می توان به موارد زیر اشاره کرد :

هر کدام از موارد فوق برحسب نیاز و تقاضایی که شبکه سازمان تقبل کند ، می توانند مفید واقع شوند .  لازم به ذکر است که سرور های ML ، DL و BL از خانواده سرورهای Proliant  کمپانی HPE  می باشند.

سوالی که پیش می آید این است که با توجه به اینکه کمپانی های دیگری در زمینه تولید سرور فعالیت دارند ، کدام برند بیشتر مورد قبول سازمان های واقع در ایران می باشد؟

همانطور که می دانید امروزه سرورهای HPE در نسل های مختلف جزء لاینفکی از زیرساخت مراکز دولتی و خصوصی کشور عزیزمان ایران را تشکیل می دهند. این سرورها با توجه به سهولت استفاده از آنها ، کارایی بالا، قیمت پایین و خدمات پس از فروش متنوع در کشورمان از جایگاه ویژه ای برخوردار می باشند. همچنین باید این نکته را نیز در نظر داشت که این کمپانی در تولید سرورهای خود توانسته است با ایجاد تنوع در محصول نیازهای مربوطه را در رده های مختلف از شبکه های کوچک تا مراکز داده به شکل کاملی پوشش دهد.

 

متخصصین ما آماده‌اند تا در صورت لزوم با حضور در سازمان ضمن تحلیل دقیق نیازهایتان و با در نظر گرفتن محدودیت‌های مالی ، بهینه‌ترین راهکار را در خصوص انتخاب سرور HP به شما معرفی نمایند . علاوه بر این می توانید از کارشناسان ما در خصوص قیمت سرور HP در مدل های مختلف و نیز انواع سرور HP ، مشاوره لازم را دریافت کنید .

منبع : فاراد سیستم


سرور HP Blade

سرور HP Blade

blade server is a stripped-down server computer with a modular design optimized to minimize the use of physical space and energy. Blade servers have many components removed to save space, minimize power consumption and other considerations, while still having all the functional components to be considered a computer. [1] Unlike a rack-mount server, a blade server needs a blade enclosure, which can hold multiple blade servers, providing services such as power, cooling, networking, various interconnects and management. Together, blades and the blade enclosure, form a blade system. Different blade providers have differing principles regarding what to include in the blade itself, and in the blade system as a whole.

In a standard server-rack configuration, one rack unit or 1U—19 inches (480 mm) wide and 1.75 inches (44 mm) tall—defines the minimum possible size of any equipment. The principal benefit and justification of blade computing relates to lifting this restriction so as to reduce size requirements. The most common computer rack form-factor is 42U high, which limits the number of discrete computer devices directly mountable in a rack to 42 components. Blades do not have this limitation. As of 2014, densities of up to 180 servers per blade system (or 1440 servers per rack) are achievable with blade systems.[2]

Blade enclosure

Enclosure (or chassis) performs many of the non-core computing services found in most computers. Non-blade systems typically use bulky, hot and space-inefficient components, and may duplicate these across many computers that may or may not perform at capacity. By locating these services in one place and sharing them among the blade computers, the overall utilization becomes higher. The specifics of which services are provided varies by vendor.

?

 

HP BladeSystem c7000 enclosure (populated with 16 blades), with two 3U UPS units below

Power

Computers operate over a range of DC voltages, but utilities deliver power as AC, and at higher voltages than required within computers. Converting this current requires one or more power supply units (or PSUs). To ensure that the failure of one power source does not affect the operation of the computer, even entry-level servers may have redundant power supplies, again adding to the bulk and heat output of the design.

The blade enclosure"s power supply provides a single power source for all blades within the enclosure. This single power source may come as a power supply in the enclosure or as a dedicated separate PSU supplying DC to multiple enclosures.[3][4] This setup reduces the number of PSUs required to provide a resilient power supply.

The popularity of blade servers, and their own appetite for power, has led to an increase in the number of rack-mountable uninterruptible power supply (or UPS) units, including units targeted specifically towards blade servers (such as the BladeUPS).

Cooling

During operation, electrical and mechanical components produce heat, which a system must dissipate to ensure the proper functioning of its components. Most blade enclosures, like most computing systems, remove heat by using fans.

A servers. Newer blade-enclosures feature variable-speed fans and control logic, or even liquid cooling systems[5][6] that adjust to meet the system"s cooling requirements.

At the same time, the increased density of blade-server configurations can still result in higher overall demands for cooling with racks populated at over 50% full. This is especially true with early-generation blades. In absolute terms, a fully populated rack of blade servers is likely to require more cooling capacity than a fully populated rack of standard 1U servers. This is because one can fit up to 128 blade servers in the same rack that will only hold 42 1U rack mount servers.[7]

Networking

Blade servers generally include integrated or optional network interface controllers for Ethernet or host adapters for Fibre Channel storage systems or converged network adapter to combine storage and data via one Fibre Channel over Ethernet interface. In many blades at least one interface is embedded on the motherboard and extra interfaces can be added using mezzanine cards.

A blade enclosure can provide individual external ports to which each network interface on a blade will connect. Alternatively, a blade enclosure can aggregate network interfaces into interconnect devices (such as switches) built into the blade enclosure or in networking blades.[8][9]

Storage

The ability to boot the blade from a storage area network (SAN) allows for an entirely disk-free blade, an example of which implementation is the Intel Modular Server System.

Other blades

Since blade enclosures provide a standard method for delivering basic services to computer devices, other types of devices can also utilize blade enclosures. Blades providing switching, routing, storage, SAN and fibre-channel access can slot into the enclosure to provide these services to all members of the enclosure.

Systems administrators can use storage blades where a requirement exists for additional local storage.[10][11][12]

Uses

?

 

Cray XC40 supercomputer cabinet with 48 blades, each containing 4 nodes with 2 CPUs each

Blade servers function well for specific purposes such as web hosting, virtualization, and cluster computing. Individual blades are typically hot-swappable. As users deal with larger and more diverse workloads, they add more processing power, memory and I/O bandwidth to blade servers. Although blade server technology in theory allows for open, cross-vendor system, most users buy modules, enclosures, racks and management tools from the same vendor.

Eventual standardization of the technology might result in more choices for consumers;[13][14] as of 2009 increasing numbers of third-party software vendors have started to enter this growing field.[15]

Blade servers do not, however, provide the answer to every computing problem. One can view them as a form of productized server-farm that borrows from mainframe packaging, cooling, and power-supply technology. Very large computing tasks may still require server farms of blade servers, and because of blade servers" high power density, can suffer even more acutely from the heating, ventilation, and air conditioning problems that affect large conventional server farms.

History

Developers first placed complete microcomputers on cards and packaged them in standard 19-inch racks in the 1970s, soon after the introduction of 8-bit microprocessors. This architecture was used in the industrial process controlindustry as an alternative to minicomputer-based control systems. Early models stored programs in EPROM and were limited to a single function with a small real-time executive.

The VMEbus architecture (ca. 1981) defined a computer interface which included implementation of a board-level computer installed in a chassis backplane with multiple slots for pluggable boards to provide I/O, memory, or additional computing.

In the 1990s, the PCI Industrial Computer Manufacturers Group PICMG developed a chassis/blade structure for the then emerging Peripheral Component Interconnect bus PCI which is called CompactPCI. Common among these chassis-based computers was the fact that the entire chassis was a single system. While a chassis might include multiple computing elements to provide the desired level of performance and redundancy, there was always one master board in charge, coordinating the operation of the entire system.

PICMG expanded the CompactPCI specification with the use of standard Ethernet connectivity between boards across the backplane. The PICMG 2.16 CompactPCI Packet Switching Backplane specification was adopted in Sept 2001.[16] This provided the first open architecture for a multi-server chassis. PICMG followed with the larger and more feature-rich AdvancedTCA specification, targeting the telecom industry"s need for a high availability and dense computing platform with extended product life (10 years). While AdvancedTCA system and boards typically sell for higher prices than blade servers, AdvancedTCA promote them for telecommunications customers.

The first commercialized blade server architecture[citation needed] was invented by Christopher Hipp and David Kirkeby, and their patent (US 6411506) was assigned to Houston-based RLX Technologies.[17] RLX, which consisted primarily of former Compaq Computer Corporation employees, including Hipp and Kirkeby, shipped its first commercial blade server in 2001.[18] RLX was acquired by Hewlett Packard in 2005.[19]

The name blade server appeared when a card included the processor, memory, I/O and non-volatile program storage (flash memory or small hard disk(s)). This allowed manufacturers to package a complete server, with its operating system and applications, on a single card / board / blade. These blades could then operate independently within a common chassis, doing the work of multiple separate server boxes more efficiently. In addition to the most obvious benefit of this packaging (less space consumption), additional efficiency benefits have become clear in power, cooling, management, and networking due to the pooling or sharing of common infrastructure to support the entire chassis, rather than providing each of these on a per server box basis.

In 2011, research firm IDC identified the major players in the blade market as HP, IBM, Cisco, and Dell.[20] Other companies selling blade servers include AVADirect, Oracle, Egenera, Supermicro, Hitachi, Fujitsu, Rackable (hybrid blade), Cirrascale and Intel Corporation.

Blade models[edit]

?

 

Cisco UCS blade servers in a chassis

Though independent professional computer manufacturers such as Supermicro offer blade servers, the market is dominated by large public companies such as Cisco Systems, which had 40% share by revenue in Americas in the first quarter of 2014.[21] The remaining prominent brands in the blade server market are HPE, Dell and IBM, though the latter sold its x86 business to Lenovo in 2014.[22]

In 2009, Cisco announced blades in its Unified Computing System product line, consisting of 6U high chassis, up to 8 blade servers in each chassis. It has a heavily modified Nexus 5K switch, rebranded as a fabric interconnect, and management software for the whole system.[23] HP"s line consists of two chassis models, the c3000 which holds up to 8 half-height ProLiant line blades (also available in tower form), and the c7000 (10U) which holds up to 16 half-height ProLiant blades. Dell"s product, the M1000e is a 10U modular enclosure and holds up to 16 half-height PowerEdge blade servers or 32 quarter-height blades.

منبع : سرور HP Blade